Өмірде оңайлықпен алдырмайтын дұшпан бар. Оның аты – «іштен шыққан жау». Іштен шыққан жау көзге көрінбейді. Ол қаруын жеңіне тығып, қанжарын жүрекке қадайды.
Ал, жауды алыстан іздегендер – қасындағыны көрмейді. Қауіп айтқандарға сенбейді, «жағың қарыссын» дейді. Өкіректейді, білгішсінеді. Онысы – өзін ержүрек етіп көрсеткендегі түрі. Осы қылықтарымен енжар ағайынның қолтығына су бүркеді, арандатады.
Әрине, жаудан құтылса қуанар едік. Бірақ, олай болмады ғой. Қамсыздық – қайғы әкелуде! Қамсыздықты Жаратқан Ие де жақтырмаған. «Сақтансаң – сақтаймын» дегені сондықтан. Егер адам өзіне өзі жаны ашымаса, жауыздық пен надандықтың үлкені – сол емес пе?!
Әлемді және елімізді коронавирус құрсаулаған шақта біз он есе, тіпті жүз есе қорғануға тиістіміз. Ұлтжанды екенің, патриот екенің ел басына күн туғанда көрінеді. Іштен шыққан жаумен қалай шайқасып жатырсың? Міне, жауабын күткен сұрақтар осындай.
Әрине, халықтың денсаулығын қорғау мемлекеттің ісі. Одан кейінгі орында – дәрігерлер. Сонымен бірге, әркім бала-шағасы, бауыр-туғаны алдындағы міндетін де мінсіз орындауға тиісті. Бұл – парызың мен қарызың.
Қазақ «ішің ауырса, аузыңды тый» дейді. Қазір денсаулыққа қатер төндіретін шараларды шектегеннің айыбы жоқ. Ол – амандығыңнан қымбат емес. Той да, томалақ та, түрлі бас қосулар да індет аяқталған соң қалыбына келеді. Қалыбына келмейтін нәрселер – қаперсіздіктен жол беріп алған өкініштер. Біле тұрып, соған ұрынбасақ екен дейсің.
Шындық біреу – вирус бар. Сенің оған сенбегенің жағдайды жақсартпайды. Есесіне ушықтырады. Ал, ауырғанды жазсақ, індеттің таралғанын тежесек – ерлегеніміз! Қазір әрбір адам коронавирусқа қарсы ғазауат майданына шықты. «Соғыстың» аты – соғыс!
Даңқты қолбасшы Бауыржан Момышұлы сарбазынан не үшін шайқасатынын сұрайды. «Отан үшін! Мен Отан үшін өлемін!» дейді жауынгер. Сонда Баукең «Маған өлетін солдаттың керегі жоқ. Маған тірі қалып, жауды жеңетін солдат керек» деген екен. Бұдан артық не айтамыз? Жеңіске жетіңіздер.
Аман-есен қауышайық, ардақты оқырман!
